Czy będąc dzieckiem i bawiąc się na łące zjadaliście słodkie purpurowoczerwone kwiatki koniczyny? Pamiętacie ten smak? Teraz niewiele dzieci odważyłoby się zjeść coś poza tym, co na talerzu lub w pudełku. Wielu z Was jednak pewnie miało tą przyjemność wychowywania się z członkami rodziny mającymi wiedzę na temat roślin i w naturalny sposób byli dla Was skarbnicą wiedzy. Czemu teraz tak niewielu z nas przekazuje ją dzieciom?

W średniowieczu chrześcijanie europejscy dostrzegali w trójlistnej koniczynie symbol Trójcy Świętej. Od XVIII wieku koniczyna byłą hodowana na paszę dla zwierząt. Koniczyna miała też nadane znaczenie w handlu. Otóż aby zapewnić sobie pomyślność w interesie należało wypleść wianek z koniczyny i zabrać ze sobą na targ.

Dzisiaj słów kilka o koniczynie, którą koniecznie trzeba poznać i przybliżyć dzieciom. Poza tym, że słodka w smaku, to ma również działanie moczopędne, wykrztuśne, przeciwzapalne, przeciwświądowe, rozkurczowe, wzmacniające, odtruwające, działa też na uregulowanie metabolizmu.

Koniczyna łąkowa (Trifolium pratense)zwana potocznie koniczą, kądziołką, czy koniczyną czerwoną, to roślina z rodziny bobowatych. Występuje w całej Europie, a także w Azji, Ameryce Północnej i w północnej Afryce. Porasta łąki, przydroża i pola.

Kwitnie od czerwca do września, ma motylkowe, grzbieciste kwiatuszki, które zebrane są na szczytach długich pędów w główkowate kwiatostany. Owocem jest strąk, który zawiera od jednego do trzech nasionek. Jest to roślina miododajna, więc warto pozwolić jej kwitnąć w ogrodzie. Niestety miód z koniczyny jest rzadko spotykany, ale w miodach wielokwiatowych z pewnością znajdują się śladowe ilości pyłku koniczyny.

Zawiera flawonoidy, barwniki antocyjanowe, fenolokwasy, związki kumarynowe, olejek eteryczny witaminy (m.in. B, C, E) i sole mineralne. Surowcem zielarskim są kwiatostany oraz ziele.

Zastosowanie

Napary z koniczyny zaleca się na schorzenia nerek, zapalenie pęcherza, zaburzenia przewodu pokarmowego, na egzemę, łuszczycę, na kaszel, bronchit i koklusz. Kompresy pomagają na bóle artretyczne, obrzęki limfatyczne i podagrę. Z nalewki koniczynowej wymieszanej z wodą można przyrządzić płyn na stany zapalne oczu. Warto użyć koniczyny na ukąszenia po prostu przykładając świeże kwiaty wprost na skórę. Kąpiele z dodatkiem koniczyny działają odkażająco przy różnego rodzaju schorzeniach skórnych i wzmacniająco.

Napar

Napar przyrządza się z 3 łyżek rozdrobnionego ziela, które zalewamy trzema szklankami gorącej wody, przykrywamy naczynie i odstawiamy na kwadrans. Po przecedzeniu pijemy trzy razy dziennie przed posiłkami.

Kąpiel

Aby zażyć orzeźwiającej kąpieli, należy garść kwiatów koniczyny zalać wrzątkiem (około 2l), odstawić na około pół godziny, przecedzić i wlać do wanny z kąpielą.

Nalewka

Żeby zrobić nalewkę, należy 50g suchych kwiatów zalać szklanką alkoholu (40-60%), odstawić na dwa tygodnie w zamkniętym słoju, a po upływie tego czasu przefiltrować. Warto też od czasu do czasu zamieszać zawartość słoja. Taką nalewkę w celach leczniczych można stosować po łyżeczce do herbaty raz dziennie na dolegliwości trawienne, zapalenie gardła lub jamy ustnej.

Koniczyna w kuchni?

Czy wiecie, że suszonych główek koniczyny używać można do zaprawiania zup, zaś świeżych kwiatków, łodyg i liści warto użyć do letnich sałatek?

Suszenie

Koniczynę zbiera się przez cały okres kwitnienia. Ścinamy tylko kwiatki lub kwiaty z szypułką i liśćmi o długości około 7 cm. Suszymy w temperaturze do 35 stopni Celsjusza.