Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea) była dobrze znana już plemionom indiańskim, jako roślina lecznicza na głębokie zranienia, przeziębienia, ukąszenia węży, czy zatrucia. Indianie znali niemal każde ziele rosnące w ich zasięgu. Biali osadnicy z początku XX wieku przywieźli jeżówkę na stary kontynent. Roślina zdobyła sławę także dzięki swoim niewątpliwym walorom dekoracyjnym.
Charakterystyka
Jeżówka jest rośliną wieloletnia z rodziny astrowatych. Może dorastać aż do 180cm wysokości. Kwitnie od lipca do września na purpurowo, różowo, z rzadka na biało. Bardzo słabo pachną.
Ziele jeżówki zawiera fenolokwasy, flawonoidy, polisacharydy, poliacetyleny, alkiloaminy i alkiloamidy. W korzeniu rośliny zaś znajdują się fenolokwasy, polisacharydy, poliacetytleny i alkiloamidy. Surowcem leczniczym jest zarówno kłącze, jak i korzeń.
Jeśłi chcesz, aby w Twoim ogrodzie jeżówka rosła zdrowo, to zapewnij jej bardzo słoneczne stanowisko i żyzną, wilgotną glebę.
Działanie
Jeżówka działa odtruwająco, przeciwwirusowo, przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybiczo, przeciwzapalnie, przeciwalergicznie, stymulująco na układ immunologiczny i cytostatycznie.
Zastosowanie
Roślinę można stosować wewnętrznie i zewnętrznie. Wyciągi wodne, sok i wyciągi alkoholowe stosuje się między innymi na stany zapalne gardła, jamy ustnej, górnych dróg oddechowych, na przeziębienie, grypę, anginę, na zapalenie stawów, układu moczowego, na osłabienie, pomocniczo w schorzeniach gruczołu krokowego i choroby nowotworowe.
Zewnętrznie można stosować odwary na opryszczkę, trudno gojące się rany, egzemę i łuszczycę.
Jeżówka w kosmetyce
W kosmetyce jeżówka wchodzi w skład naturalnych kosmetyków o działaniu regenerującym, wygładzającym, nawilżającym, przeciwzmarszczkowym i ochronnym. W balsamach do ciała jeżówka ma za zadanie nawilżać, regenerować. Stosuje się ją też do produkcji kremów do opalania, toników, czy pomadek ochronnych do ust.
Zbiór
Ziele warto zbierać w trakcie kwitnienia w słoneczny i suchy dzień, a następnie suszyć w temperaturze do 40 stopni. Korzeń oraz kłącze wykopujemy dopiero jesienią, myjemy, tniemy na małe kawałeczki, a następnie suszymy w temperaturze do 50 stopni.
