Granat, czyli granatowiec właściwy (Punica granatum L.) to roślina z rodziny krwawnicowatych występująca naturalnie w Azji Zachodniej, na Kaukazie i Półwyspie Indyjskim, ale uprawia się ją w bardzo wielu krajach o ciepłym klimacie. Może mieć postać krzewu lub drzewa dorastającego do 5 metrów wysokości. Liście są naprzeciwległe, eliptyczne, ciemnozielone z wierzchu i błyszczące. Kwiaty granatu są obupłciowe i maja kolor czerwony. Owoce, które znamy i lubimy, to z botanicznego punktu widzenia jagody wielkością przypominające jabłka. Pod dość twardą skórką znajdują się soczyste tępograniaste nasiona otoczone osnówkami. Osnówki mają trochę galaretowatą konsystencję i są oczywiście jadalne. Niełatwo się do nich dobrać, a na dodatek nie poplamić wszystkiego dookoła tryskającym sokiem, ale jeśli przetnie się owoc na pół i nad miską będzie się mocno uderzać w wypukłą część owocu łyżką, to wszystkie najsmaczniejsze cząstki same będą wypadać do naczynia. Innym sposobem jest odcięcie charakterystycznej korony i przecięcie skórki tak, aby powstały ćwiartki, potem należy umieścić owoc w naczyniu z wodą, a po 10 minutach odgiąć kawałki skórki i oddzielić łatwo od nasion, które opadają na dno. Być może niektórych miłośników granatów ucieszy fakt, że już są wprowadzane odmiany partenokarpiczne, czyli bez żywotnych nasion i tym samym są łatwiejsze do zjedzenia. Pewnie każdy zna syrop otrzymywany z granatów, czyli grenadynę, o głębokim czerwonym zabarwieniu. Smak jest niezwykle przyjemny, sok nadaje się do drinków i deserów, ale kupując go w sklepie pamiętajmy o dokładnym przeczytaniu etykiety, bo ze względu na cenę naturalnego owocu najczęściej możemy kupić jedynie sok ze sztucznym aromatem granatu.
Czy wiesz, że…
Granaty były znane i uprawiane na Bliskim Wschodzie już kilka tysięcy lat temu, a najstarsze wzmianki o tych owocach zostały znalezione w Mezopotamii pochodzące z połowy trzeciego tysiąclecia p.n.e.! W ruinach Jerycha (miasto w Judei nad rzeką Jordan) znaleziono naczynie w kształcie granatu, co dowodzi, że był on znany w tamtych czasach. W Starożytnym Egipcie wprawdzie granat nie rósł naturalnie, ale został sprowadzony i świetnie się zaaklimatyzował. Grant nie był obcy też Żydom uciekającym z Egiptu w czasach biblijnych, a potem uprawa rozprzestrzeniła się na całym szlaku jedwabnym. W Korei i Japonii krzewy uprawia się jako bonsai.
Hodowla
W naszym klimacie krzewy granatowca nie mają szans na przetrwanie, bo roślina może wytrzymać mróz tylko do ? stopni Celsjusza i preferuje zdecydowanie suchy oraz gorący klimat. Nie ma specjalnych wymagań glebowych, może rosnąć nawet w rozpadlinach skalnych, woli też odczyn lekko kwaśny do 6.5pH.
Wartość odżywcza
W aż 79% granat składa się z wody i dostarcza około 70 kalorii w 100 gramach. Zawiera też białki, tłuszcze (0,9%), węglowodany (18%), błonnik, witaminę B1, B2, niacynę, C, wapń, fosfor, żelazo,potas i sód. Jedzenie granatów ma pozytywny wpływ na organizm. Pomaga usunąć wolne rodniki dzięki zawartości związków przeciw utleniających. Granaty działają przeciwmiażdżycowo, sok z granatów obniża ciśnienie skurczowe krwi, pomaga unormować poziom trójglicerydów i cholesterolu LDL. Badania dowodzą, że granaty chronią organizm przed nowotworem piersi, jelita grubego, czy rakiem prostaty. Owoc ten wspomaga też odporność, ma właściwości przeciwdrobnoustrojowe, zwalcza infekcje grzybicze i bakteryjne. Działą przeciwzapalnie, wskazany jest na cukrzycę typu 2, choroby serca i alzheimera. Olejek z pestek granatu zaś ma właściwości łagodzące ból stawów i eliminujące stany zapalne. Granaty dla sportowców, którzy chcą naturalnie poprawić swoją wydolność to idealne owoce w diecie. Mężczyźni mający problemy z erekcją także powinni częściej po nie sięgać.
Granat można dodawać zarówno do deserów, jak i mięs, sałatek, można zrobić z nich soki, galaretki, wina, dżemy. Są soczystym i chrupiącym elementem każdego dania.
Dla kogo granat nie jest wskazany?
Dla osób z chorobami układu pokarmowego, chorobą wrzodową, nadkwasotą, zapaleniem błony śluzowej, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy. Sok z granatu może też wchodzić w interakcje z niektórymi lekami obniżając ich działanie.